#1 Dramy na które szkoda czasu

Mam nadzieję, że to będzie jedyny taki post. Zazwyczaj znajduję w dramach chociaż jedną postać lub wątek, dla której jestem w stanie przetrawić całą resztę, ale nie tym razem. 

* Niektóre z dram obejrzałam do końca - oczywiście z przewijaniem, a niektóre tylko zaczęłam i zostawiłam. 

    Penthouse

Mieszkańcy Hera Palace - najbardziej prestiżowego adresu w Seulu - należą do koreańskiej elity. Posuną się do wszystkiego dla zwiększenia bogactwa i wpływów oraz by ukryć niewygodne dla nich sekrety - nawet do morderstwa.

Wzięłam się za tą dramę, bo jest nadzwyczajnie poopularna i ma sporo zwrotów akcji. Spodziewałam się, że będzie to coś w stylu "SKY Castle", które było długie i przekoloryzowane, ale w sumie fajne, niestety w "Penthouse" poziom absurdu jest nie na moje nerwy. 

Nie lubię dosłownie żadnej postaci, co nigdy mi się nie zdarza i mam naprawdę dosyć ciągłego wrzeszczenia. Wrzeszczy matka, wrzeszczy córka, wrzeszczy sąsiadka w niemal każdej scenie. Fabuła leży i niczego nie przekazuje. W "SKY Castle" niemal wszystkie zabiegi twórców miały sens i pozostawiły widzów, zwłaszcza rodziców, z refleksją na temat toksycznego systemu szkolnictwa i relacji rodzic-dziecko w Korei Pd. W "Penthouse" nie ma drugiego dna. Są bogaci ludzie, wysoki na 100 pięter budynek, w którym żyją (100 pięter, a rzadko spotykamy innych sąsiadów poza pięcioma głównymi rodzinami), jest morderstwo, jego rozwiązanie i w sumie tyle. To prawdopodobnie jedno z moich największych, dramowych rozczarowań. 

PS Dwa ostatnie odcinki są najlepsze z całej serii. Drama wciąż mi się nie podoba, ale zakończenie było satysfakcjonujące. 

PS2 Obejrzałam trzy sezony i z odcinka na odcinek drama robiła się coraz głupsza - nie zliczę już ile bohaterów nagle zmarło i niedługo potem zmartwychwstało. Nie mogłam jednak przestać oglądać tej serii - tak jest wciągająca!  

Goblin

Kim Shin jest generałem, który zginął tragicznie 900 lat temu i przeistoczył się w nieśmiertelnego goblina. Czeka na tzw. żonę, która potrafi zakończyć jego życie raz na zawsze. Nie spodziewa się jednak, że jest ona postrzeloną licealistką, która widzi zmarłych i w sumie uciekła Śmierci / Ponuremu Żniwiarzowi, za co tamten ją ściga. Zadanie komplikuje też fakt, że oboje zaczynają mieć się ku sobie.

Lubię Gong Yoo i Kim Go Eun, podobały mi się postać Ponurego Żniwiarza i jego bromance z Goblinem, ale nie lubię tej dramy. Owszem ma ciekawe sceny, które pamięta się na długo, ale jako całość nie zdaje już egzaminu. 

I ta różnica wieku... to po prostu niekomfortowe. Nie pozwala mi to łączyć ze sobą głównych bohaterów i w ogóle myśleć o jakiejkolwiek chemii pomiędzy nimi. Szkoda takich aktorów do takiej dramy.

Mask

Byun Ji Sook od zawsze zmagała się z brakiem pieniędzy, głównie przez długi swojego ojca. Jej marzenie o komfortowym życiu wreszcie się spełnia, gdy w wyniku serii zdarzeń "wciela" się w rolę bogatej i niestety zmarłej dziedziczki, niepokojąco podobnej wizualnie do niej samej. 

Dramę zaczęłam, żeby zobaczyć Joo Ji Hoona - mam do niego sentyment od czasów "Goong", jest utalentowany i niesamowicie rozwinął się aktorsko w ostatnich latach. Ale ta drama to był błąd w jego karierze.

Po paru pierwszych odcinkach, nawet mnie wciągnęło. Pokazali nam czarny charakter w osobie Min Seok Hoona, który nieustająco traumatyzował naszą bohaterkę i stwierdziłam, że to całkiem mocny punkt dramy, ale że to również makjang, wkrótce zaczęło się robić dramatycznie aż do przesady i główny łotr stał się po prostu śmieszny. Niczego więcej z tej dramy nie pamiętam...

The King: Eternal Monarch (tylko pierwszy odcinek)

Historia Yi Gona - władcy Korei Pd. z innego wymiaru - oraz policjantki z naszego świata - Jeong Tae Eul. Łączą siły, by rozprawić się z przestępcami, a także by zamknąć drzwi łączące oba światy. 

Sam pomysł na dramę jest co najmniej interesujący i pewnie dlatego była tak oczekiwana przez fanów. Lee Mięcho wygląda tu chyba najlepiej ze wszystkich swoich dram - jest dosłownie księciem na białym koniu. Tylko spójrzcie na niego.

Mimo pozytywnych tonów, nie ma w tej dramie niczego ekscytującego. Nie czułam chemii w relacji głównej pary i niezbyt mnie obeszły ich losy. Można obejrzeć, żeby się popatrzeć na Mięcho, ale to tyle.

Nice Guy

Kang Ma Roo ma poukładane życie, kochającą dziewczynę Han Jae Hee i perspektywę zostania lekarzem. Traci wszystko, gdy bierze na siebie winę za morderstwo, które popełniła Jae Hee i zostaje skazany na karę więzienia oraz zakaz wykonywania zawodu. 

Po latach, już na wolności, dowiaduje się, że Jae Hee o nim zapomniała i wyszła za mąż dla pieniędzy. Ma Roo postanawia się na niej zemścić, wykorzystując do tego jej pasierbicę - Seo Eun Gi. 

Aktorstwo w "Nice Guy" jest prawdopodobnie najlepsze spośród wszystkich obecnych tutaj dram. Mamy ładnego, ale złego chłopca Song Joong Ki, dobrze napisane bohaterki i perspektywę wolno rozwijającej się zemsty, czyli podwaliny pod serial były zrobione dobrze, ale... to chyba najnudniejsza drama jaką przyszło mi oglądać. Zaczęłam kilka lat temu, a skończyłam w zeszłym roku i to mocno z przewijaniem. Nie wiem co ze mną jest nie tak, ale nie byłam w stanie jej docenić. 

Jak widzicie, nie są to jakieś okropne dramy, których nie da się oglądać. Kilka z nich odniosło nawet oszałamiający sukces i jeśli Wam się podobały, macie mój 100% szacunek. Mi jednak nie przypadły do gustu i wraz z końcem tego posta, puszczam je wszystkie w niepamięć.